اقامتگاه های شگفت انگیز در دل طبیعت وحشی

پارک های ملی بنف و جاسپر چشم اندازی از طبیعت بکر و بی نظیر قاره آمریکای شمالی را به نمایش می گذارند. گریزلی و گرگ ها در اینجا ساکن هستند و رعد و برق شدید همواره رخ می دهد، به این معنی که یک خواب راحت شب همیشه آسان نخواهد بود اما اقامتگاه های تاریخی این پارک ها یک مکان راحت برای کوهنوردان و اسکی بازان ارائه می دهند. هر یک از این اقامتگاه ها ساختار، میزبانان و تاریخ خاص خود را دارند اما همه آنها دارای امکانات ساده هستند که گردشگران می توانند دور هم جمع شوند و به مطالعه، بازی یا صحبت در مورد ماجراجویی های روز بپردازند. رزرو از قبل بسیار مهم است زیرا قیمت ها ممکن است بالا و پایین بروند اما عواملی مانند غذاهای خانگی و آزادی در راه اندازی کمپ یا نگرانی در مورد آب و هوا و حیات وحش و… هزینه ها را به طور ناگهانی زیاد کند.

اقامتگاه Skoki
شاخ گوزن شمالی که روی درب نصب شده و کیک تازه پخته شده میزبان شما در اقامتگاه اسکوکی است، اقامتگاه اسکوکی یک مکان ملی تاریخی است که در سال ۱۹۳۲ میلادی برای اسکی بازان بنف ساخته شده است. جادوی ورود به بهشت چوبی در اوقات فراغت، پس از پیاده روی ۶.۹ مایلی از قله های دوقلوی بولدر پس و دیسپشن پس غیرقابل توصیف است. کوهنوردان خسته (یا اسکی بازان در زمستان) از این آستانه عبور می کنند تا یک میز با غذاهای داغ تازه از اجاق در آمده، پنیرهای محلی و برش های سرد از آن، قوری های مینیاتوری که در انتظار پر شدن هستند و یک اتاق دنج برای صحبت های دوستانه را کشف کنند.
از نظر راحتی، اسکوکی یک کمپ سطح بالا است. برق یا آب ندارد و در طبقه بالا، شش اتاق با دیوارهای نازک کاغذی در امتداد یک راهرو با کف چوبی وجود دارند، درحالیکه در جنگل اطراف سه کابین خصوصی وجود دارند که مجهز به بخاری هیزمی هستند. اطراف این اقامتگاه یکی از دره های بکر و بی نظیر بنف است که پر از مکان های شاعرانه مانند «وال آف جریکو»، «مرلین میدوز» و «دریاچه زیگادنوس» می باشد. این اقامتگاه با خدمه بین المللی و ترکیبی از غذاهای لذیذ دهه ۱۹۳۰ میلادی، میزبان اد و ونسا شده است.

اقامتگاه دریاچه Shadow
در یک دره بسیار بلند و وحشی بین بنف و دریاچه لوئیس، اقامتگاه دریاچه شدو وجود دارد که نزدیک به یک قرن است که میزبان گردشگران خسته است. راه‌آهن کانادا پسیفیک برای اولین بار در دهه ۱۹۲۰ میلادی یک کابین برای توقف گردشگران پیاده و اسب سوار ساخته شد. امروزه خانواده بروستر که یک اقامتگاه اصلی از CPR در سال ۱۹۳۸ را خریداری کرده بود، این مجموعه را گسترش داد که شامل ده ها کابین جذاب است که با علفزارهای کوهستانی احاطه شده اند. با توجه به ساختار مسیرهای انتهایی دریاچه شدو، راحتی این اقامتگاه یک سورپرایز لذت بخش است. تختخواب های بزرگ با پتوهای پشمی توسط چراغ های ال ای دی روشن می شود که انرژی خود را از خورشید و نیروگاه برق آبی کوچک دریافت می کنند. مسافران پیاده بعد از ظهر با نوشیدن یک چای استراحت می کنند. در شب، کابین بزرگ و اصلی این اقامتگاه از میهمانان دعوت می کند تا در کنار آتش روی نیمکت های راحت بنشینند و با همدیگر صحبت کنند. از اینجا منظره کوه بال در سراسر علفزار دیده می شود. گردشگران امروزی که به دریاچه شدو سفر می کنند هنوز هم باید پیاده یا با اسب به آنجا بروند.

اقامتگاه دره Tonquin
دره تاکوئین یک دنیای دیگری است که در شکاف قاره ای ۱۲.۵ مایل از نزدیک ترین جاده آسفالت شده گسترده یافته و توسط رشته کوه باشکوهی به نام رمپارتس احاطه شده است. اقامتگاه دره تانکوئین در حاشیه دریاچه آمیتیست قرار دارد، جایی که کیبل و سارا کنگسرود بیش از دو دهه میزبان میهمانان زمستانی و تابستانی شده است. کیبل که در جاسپر متولد و بزرگ شده، پس از کار کردن به عنوان فروشنده لباس های اسب سواری در جاسپر و یوکون، در سال ۱۹۹۲ میلادی این اقامتگاه را خریداری کرد. کوهنوردان و اسکی بازان همچنان از اینجا استقبال می شوند اما مراقب باشید. تانکوئین برای افراد ضعیف نیست. این دره به خاطر دو چیز شناخته می شود پشه ها و گل ها و شما ممکن است در تابستان با بسیاری از آنها روبرو شوید؛ در واقع سرزمین اطراف دریاچه آمیتیست آنقدر باتلاقی است که مسیر این اقامتگاه با سنگ هایی پوشیده شده تا میهمانان بتوانند از روی آب حرکت کنند. این اقامتگاه دورافتاده با راه های اتصالی خود دارای کابین های زیادی است که با بخاری های هیزمی گرم می شوند، مستقر شدن در این طبیعت زیبا مانند اشعار ثورو به دور از دنیای مدرن، لذت بخش است. میهمانان می توانند رایگان از خدمات قایق رانی استفاده کنند و در ساحل دریاچه قدم بزنند. در کابین اصلی که با بخاری هیزمی در گوشه گرم می شود، به سبک خانوادگی در یک میز گرد و یک گلدان سوسن، صبحانه بیکن و تخم مرغ و شام ماهی قزل آلا یا لازانیا با سالاد سرو می شود.

اقامتگاه Shovel Pass
ساختار اقامتگاه شاول دارای همه چیز است. این اقامتگاه مرتفع در تپه شیب دار از ساحل یخی دریاچه کوراتور قرار دارد که دارای هفت کابین با سقف فلزی سبز است که در اطراف آن دره های کوهستانی وجود دارند. این اقامتگاه امکانات ساده ای در این سرزمین ارائه می دهد. امکانات آن رده بندی شده اند (بخاری پروپان، حوله BYO) و دکوراسیون ظاهرا ساده ای دارد (روتختی های گلدار روی تخت های چوبی) اما هیچ کس شکایتی از آن ندارد. این اقامتگاه در میانه مسیر مشهور اسکای لاین جاسپر قرار دارد که این امکان را به کوهنوردان می دهد تا تمام مسیر ۲۸.۶ مایل را تنها در دو روز بپیمایند بدون اینکه چادر، کیسه خواب یا تجهیزات پخت و پز با خود ببرند. گذرگاه شاول در اوایل قرن بیستم توسط ماجراجوی اهل جاسپر مری شوفر نامگذاری شد، پس از آن که مجبور شد با بیل سه مسیر از میان برف ها ایجاد کند. این روزها، آب و هوای در مسیر اسکای لاین نامناسب بود؛ بارش برف سرعت پیشرفت کوهنوردان را حتی در تیر ماه کاهش می داد اما همه آنها بخشی از ماجراجویی هستند.