ریش در طول تاریخ به عنوان نمادی از قدرت مردانه، بلوغ و موقعیت اجتماعی در بسیاری از فرهنگ‌ها تلقی می‌شده است. دلایل مختلفی برای این موضوع وجود دارد که عبارتند از:
تکامل: از نظر تکاملی، ریش به عنوان یک ویژگی ثانویه مردانه دیده می‌شود که تحت تأثیر هورمون های مردانه قرار می‌گیرد. در طول تاریخ، داشتن ریش پرپشت به عنوان نشانه‌ای از قدرت و سلامتی یک مرد در نظر گرفته می‌شد و می‌توانست به او در جذب همسر و تولید مثل فرزندان سالم کمک کند.
فرهنگ: در بسیاری از فرهنگ‌ها، ریش با رهبری، قدرت نظامی و موقعیت اجتماعی مرتبط بوده است. به عنوان مثال، در دوران باستان، بسیاری از پادشاهان و جنگجویان ریش داشتند. در برخی از جوامع، ریش هنوز هم به عنوان نشانه‌ای از احترام و اقتدار در نظر گرفته می‌شود.
مذهب: در برخی از مذاهب، ریش به عنوان یک الزام مذهبی یا نشانه‌ای از تقوا در نظر گرفته می‌شود. به عنوان مثال، در دین اسلام، داشتن ریش برای مردان واجب است.
روانشناسی: برخی از مطالعات نشان داده که زنان تمایل دارند مردان با ریش را جذاب‌تر و قدرتمندتر از مردان بدون ریش ببینند. این ممکن است به دلیل این باشد که ریش با ویژگی‌هایی مانند بلوغ، اعتماد به نفس و سلطه مرتبط است.
البته، مهم است که توجه داشته باشیم که این تعمیم ها کلی هستند و در مورد همه مردان صدق نمی کنند. بسیاری از مردان بدون ریش نیز قوی، باهوش و موفق هستند. در نهایت، اینکه یک مرد ریش داشته باشد یا نه، یک تصمیم شخصی است. اما در برخی از مواقع مردان حق ندارند ریش داشته باشند!
چه مردانی نمی توانند ریش داشته باشند؟
در برخی از فرهنگ‌ها، ریش نمادی از مردانگی و قدرت است. ممنوعیت ریش برای خلبانان در این فرهنگ‌ها می‌تواند بحث برانگیز باشد. در حالی که داشتن ریش برای اکثر افراد مشکلی ندارد، برخی از مشاغل و موقعیت‌ها وجود دارد که به دلایل ایمنی یا بهداشتی، داشتن ریش را ممنوع یا محدود می‌کنند.
در اینجا چند نمونه از افرادی که ممکن است به آنها توصیه شود ریش نگذارند یا ریش خود را کوتاه نگه دارند، آورده شده است:
کارکنان مشاغل با خطر آتش سوزی:
- آتش نشانان
- مأموران اطفای حریق
- کارگران پالایشگاه و کارخانه های مواد شیمیایی
کارکنان مشاغل با تجهیزات تنفسی:
- کارگران معدن
- کارگران ساختمانی
- نجات غریق
کارکنان مشاغل با مواد غذایی:
- آشپزها
- قصاب ها
- نانوایان
کارکنان مراقبت های بهداشتی:
- جراحان
- پرستاران
- دندانپزشکان
کارکنان بخش خدمات مشتری:
- کارمندان بانک
- مهمانداران هواپیما
- نمایندگان خدمات مشتری
علاوه بر این، برخی از افراد به دلایل مذهبی یا فرهنگی ممکن است از داشتن ریش منع شوند. در نهایت، تصمیم‌گیری در مورد اینکه آیا ریش داشته باشید یا خیر، یک تصمیم شخصی است. با این حال، مهم است که از خطرات و محدودیت‌های بالقوه مرتبط با داشتن ریش در شغل یا موقعیت خاص خود آگاه باشید. به طور مثال قانون ۹.۱۱ یکی از همین قوانین است.
قانون ۹.۱۱ در صنعت هوایی چیست؟
قانون ۹.۱۱ یا قانون امنیت هوانوردی (Aviation Security Act of 2001) مجموعه‌ای از قوانین و مقررات است که در ایالات متحده پس از حملات ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ به تصویب رسید. هدف از این قانون افزایش امنیت هوانوردی و جلوگیری از حملات تروریستی در آینده است.
مهمترین مفاد قانون ۹.۱۱ عبارتند از:
ایجاد اداره امنیت حمل و نقل (TSA): TSA یک آژانس دولتی است که مسئول امنیت هوانوردی در ایالات متحده است. TSA مسئول بازرسی مسافران و بار و همچنین تأمین امنیت فرودگاه‌ها و هواپیماها است.
افزایش تعداد مأموران امنیتی فرودگاه: پس از ۱۱ سپتامبر، تعداد مأموران امنیتی فرودگاه در ایالات متحده به طور قابل توجهی افزایش یافت. این مأموران مسئول بازرسی مسافران و بار و همچنین گشت‌زنی در فرودگاه‌ها هستند.
استقرار دستگاه‌های اشعه ایکس و اسکنرهای بدنی: دستگاه‌های اشعه ایکس برای اسکن بار و اسکنرهای بدنی برای اسکن مسافران برای وجود اشیاء فلزی و مواد خطرناک استفاده می‌شوند.
محدودیت‌های جدید برای مایعات و ژل: مسافران فقط می‌توانند مایعات و ژل را در ظروف ۳.۴ اونسی (۱۰۰ میلی لیتری) یا کمتر با خود به داخل کابین هواپیما ببرند.
ممنوعیت ورود برخی اقلام به داخل کابین هواپیما: اشیاء تیز، مواد قابل اشتعال و مواد منفجره از جمله اقلامی هستند که مجاز به ورود به داخل کابین هواپیما نیستند.
افزایش آموزش برای خلبانان و خدمه پرواز: خلبانان و خدمه پرواز آموزش‌های جدیدی در مورد نحوه مقابله با تهدیدات امنیتی در هواپیما دیده‌اند. همچنین بر اساس قوانین صنعت هوایی، به دلیل مسائل امنیتی خلبانان نمی توانند ریش داشته باشند.
قانون ۹.۱۱ تأثیر قابل توجهی بر صنعت هوانوردی داشته است. مقررات امنیتی جدید باعث شده است که مسافرت با هواپیما زمان‌برتر و پرهزینه‌تر شود. با این حال، این مقررات همچنین به جلوگیری از حملات تروریستی در آینده کمک کرده‌اند.
چرا خلبانان نمی توانند ریش داشته باشند؟
بر اساس اخباری که در رسانه های غربی منتشر شده است، اگرچه این موضوع ربطی به مقررات اداره هوانوردی فدرال (FAA) ندارد، اما بسیاری از ایرلاین های بزرگ دنیا قوانین سختگیرانه‌ای در رابطه با موی صورت دارند. برای مثال، هواپیمایی آمریکن خلبانان را ملزم می‌کند که پیش از پرواز، موهای صورتشان را بتراشند!
سخنگوی یک شرکت هواپیمایی معروف در این باره می‌گوید:”ما نمی‌گذاریم خلبانانی که موی صورت دارند، انجام وظیفه کنند. این امر در واقع به دلیل مسائل ایمنی است. ایمنی یکی از مهمترین موضوعات در صنعت ما هست”
وضعیت مسافران ریش دار در هواپیما!
شرکت هواپیمایی آمریکن حتی اجازه نمی دهد، مسافرانی که ریش دارند در کنار در‌های خروج اضطراری بنشینند. برخی از خطوط هوایی نیز تنها اگر شما ریش کامل داشته باشید، از نشستن‌تان کنار در‌های خروج اضطراری جلوگیری می‌کنند!
این موضوع ربطی به مد و فشن ندارد. بلکه مبتنی بر تحقیقی است که در سال ۱۹۸۷ درباره ماسک و موی صورت انجام شده است. بر اساس این تحقیق ریش می‌تواند عملکرد ماسک‌های اکسیژن را کاهش دهد. همچنین چندین مطالعه دیگر نیز صحت این ادعا را تایید کردند. براساس نتایج یکی از این تحقیقات که از بررسی سه ماسک پر کاربرد خدمه پرواز به دست آمده است، اگر شخصی که از این ماسک‌ها استفاده می‌کند، در ناحیه تماس آنها با صورتش ریش داشته باشد، کارایی ماسک اکسیژن برای او کاهش می‌یابد. میزان کاهش کارایی ماسک اوکسیژن با میزان بلندی موی صورت رابطه مستقیم دارد.
بنابر نتایج یک مطالعه دیگر، ریش‌های تزئینی که کاملا زیر ماسک قرار می‌گیرند نیز بین ۱۶ تا ۶۷ درصد منجر به نشتی اکسیژن از ماسک می‌شوند. این میزان در مورد خدمه با افزایش فعالیت بدنی که منجر به افزایش سرعت تنفس آنها می‌شود، افزایش می‌یابد.
اکثر خطوط هوایی برای مسافرینی که بلیط هواپیما تهیه می کنند و قصد پرواز دارند، محدودیتی برای داشتن ریش اعمال نمی‌کنند و بسیار نادر است که از آنها خواسته شود تا وظایف پیچیده‌ای، چون پرواز هواپیما را برعهده گیرند. با این حال کاهش جریان اکسیژن به دلیل ریش پرپشت می‌تواند در مواقع اضطراری برای مسافران خطرناک باشد. درواقع ریش به این دلیل که نمی‌گذارد ماسک در تماس کامل با پوست صورت باشد، باعث ایجاد نشتی شده و در نهایت مانع ورود جریان مناسب اکسیژن به سیستم تنفسی می‌شود.
مسافران ریش‌دار در شرایط اضطراری ممکن است به دلیل کمبود اکسیژن دریافتی دچار هیپوکسی شده و یا از هوش بروند.
دلایل اصلی این ممنوعیت عبارتند از:
- مداخله در عملکرد ماسک اکسیژن: در شرایط اضطراری، خلبانان و خدمه پرواز ممکن است نیاز به استفاده از ماسک اکسیژن داشته باشند. ریش می‌تواند مانع از ایجاد تناسب کامل ماسک با صورت شود و نشت اکسیژن را به دنبال داشته باشد.
- مشکلات مربوط به ارتباطات: ریش‌های پرپشت می‌توانند در هنگام استفاده از هدست، کیفیت ارتباطات رادیویی را مختل کنند.
- ایمنی آتش‌نشانی: در صورت آتش سوزی در هواپیما، ریش می‌تواند شعله‌ور شده و به خلبان آسیب برساند.
- برخی از خطوط هوایی استثناهایی برای این قاعده قائل هستند. به عنوان مثال، خلبانان ممکن است با ریش‌های کوتاه و مرتب مجاز باشند، یا خلبانان مذهبی ممکن است با ریش‌هایشان معافیت بگیرند.
با این حال، به طور کلی، خطوط هوایی به دلیل خطرات ایمنی بالقوه، داشتن ریش را برای خلبانان ترجیح نمی‌دهند. علاوه بر خطوط هوایی، برخی از سازمان های نظامی نیز قوانینی مشابه در مورد ریش خلبانان دارند.
در نهایت، تصمیم‌گیری در مورد اینکه آیا به خلبانان اجازه داشتن ریش داده شود یا خیر، به عهده هر خطوط هوایی یا سازمان نظامی خاص می باشد. برخی از خلبانان به جای ریش، از سبیل استفاده می‌کنند. سبیل‌ها معمولاً مشکلی برای عملکرد ماسک اکسیژن یا ارتباطات رادیویی ایجاد نمی‌کنند. برخی از خلبانان که ریش دارند، مجبورند قبل از پرواز آن را بتراشند.
